Achterpootjes

Elk voorjaar stop ik zonnebloempitten in de grond. Dit jaar ongeveer veertig. Niet alles komt op. Aan het eind van de zomer bloeiden in onze achtertuin een stuk of tien zonnebloemen.

Onze konijnen genieten er ook van. De laatste weken geef ik hen bijna elke dag een paar blaadjes van een zonnebloem. Als ze doorhebben dat ik naar zo’n bloem loop, staan ze op hun achterpootjes tegen het hek. Ons ene konijn begint met het malse blad. Het andere konijn eet eerst het steeltje van het blad. Smaken verschillen.

In ons dorp verschillen de smaken en meningen ook. Bij elk plan zijn er voor- en tegenstanders. De tegenstanders schreeuwen vaak het hardst. Dat betekent niet dat zij altijd gelijk hebben.

De laatste weken staan sommige Sliedrechters op hun achterste benen. Als het over je eigen achtertuin gaat, begrijp ik dat. Een fijne leefomgeving wil je graag zo houden. Toch heb ik moeite met nepnieuws en verwensingen naar wethouders en raadsleden. Mijn fractie en ook alle andere fracties staan altijd open voor een gesprek.

Na de informatieavond over de Nota Verdichting zei een inwoner dat hij het een goede presentatie vond, maar dat hij zich stoorde aan mensen die dwars door anderen heen praatten. En na de informatieavond over de nieuwe noord-zuidverbinding vertelde een inwoonster dat ze uit angst voor agressieve reacties niet durfde te zeggen dat ze voor een viaduct is.

Wanneer iemand iets zegt, moet de ander kunnen luisteren. En andersom ook. Je trapt elkaar niet de grond in. Dat is nergens voor nodig.

Als ik zonnebloempitten de grond in trap, beschadigen ze en komen ze niet op. Daarom stop ik de pitten voorzichtig in de grond. Toch schrikken de konijnen dan elke keer als ik langs hun hok loop. Jammer, want dat hoeft niet. Ik eet ze echt niet op.

Aan het eind van elke zomer bloeien er zonnebloemen in onze tuin. Ik geniet daarvan. En onze konijnen uiteindelijk ook.

Vincent Prins

Raadslid CDA Sliedrecht

11 oktober 2023