Demonstreren

In de afgelopen jaren liep ik een paar keer langs demonstraties op het Malieveld. Ik zag daar een protest van boeren. En ik zag een demonstratie van jongeren met zorgen over het klimaat. Als toeschouwer vond ik het indrukwekkend om al die mensen met spandoeken bij elkaar te zien.

Zelf ben ik niet zo’n demonstrant. Ik ben wel lid van een vakbond, maar gestaakt heb ik nog nooit. Demonstraties zorgen voor aandacht, maar ik weet niet of ze echt iets veranderen. Als vaker voor hetzelfde doel wordt gedemonstreerd, voel ik zelfs een soort moeheid. Weer een demonstratie van boeren, of weer een demonstratie met regenboogvlaggen...

Misschien is het heel begrijpelijk en misschien heeft u dat ook. Toch voelt het niet goed. Daarom probeer ik anders te denken.

Stel dat ik in mijn beroep steeds met nieuwe beperkingen te maken zou krijgen. Dan zou ik dat niet fijn vinden, net als boeren. En stel dat het bij discriminatie zou gaan over mensen met een bril of met donker haar, dan is dat toch ook onbegrijpelijk en erg? Zo kan ik beter begrijpen waarom iemand demonstreert.

In de politiek is dit ook belangrijk. Als raadslid probeer ik de situatie van anderen beter te begrijpen. Raadswerk is niet alleen vergaderen, maar ook contact hebben met inwoners en veel informatie doorlezen. In de afgelopen jaren hebben raadsleden veel kilometers door Sliedrecht gelopen en gefietst. Niet in een gekleurde jas van de partij, maar vaak anoniem op weg naar een gesprek met inwoners of voor een werkbezoek.

In de aanloop naar de verkiezingen van 2022 worden donkere winterjassen vaker verruild voor felgekleurde jassen. In bijna alle kleuren van de regenboog. Het voelt een beetje als demonstreren. Nee, dat wil ik niet. Ik probeer anders te denken. Ziet u mij in de komende tijd op straat in een groene CDA-jas? Bedenk dan dat ik niet demonstreer, maar… dat ik zorg voor tijdelijk wat meer groen in de wijk.

Vincent Prins

Raadslid CDA Sliedrecht